Φλιτζάνι με 2.000 λίτρα φρέσκου καπουτσίνο !

Πάνω από 1.000 άτομα εργάστηκαν από κοινού προκειμένου να παρασκευάσουν το «μεγαλύτερο καπουτσίνο» στον κόσμο, γεμίζοντας ένα φλιτζάνι 2.000 λίτρων με το αρωματικό παρασκεύασμα σε κεντρική πλατεία του Ζάγκρεμπ της Κροατίας.

22 καφετιέρες μπήκαν σε λειτουργία, αρκετά κιλά εσπρέσο χρησιμοποιήθηκαν, ενώ το αφρόγαλα παρασκευάστηκε με προσοχή έτσι ώστε να ολοκληρώσει με τον καλύτερο τρόπο την πρωτότυπη δημιουργία, η οποία κέρδισε επάξια μια θέση στο βιβλίο των Ρεκόρ Γκίνες.

Σε λίγο περισσότερο από τρεις ώρες, οι εργατικοί baristas κατάφεραν να γεμίσουν ένα τεράστιο φλιτζάνι καφέ με 2.012 λίτρα φρέσκο ​​καπουτσίνο, δίνοντας τον καλύτερό τους εαυτό στη φιλόδοξη αυτή προσπάθεια.

Οι θεατές που παρακολούθησαν την εκδήλωση δήλωσαν στο τέλος «πλήρεις αρωμάτων και γεύσεων», καθώς ο τεράστιος καπουτσίνο μοιράστηκε σε όλους, οι οποίοι με τη σειρά τους έβαλαν τη… σφραγίδα τους στο άριστο γευστικό αποτέλεσμα!

Ελληνικός ή… Τούρκικος;

Το περίφημο ερώτημα για τον καφέ, η απάντηση στο οποίο τείνει περισσότερο προς το… «αραβικός», αν θέλουμε να είμαστε ακριβείς. «Ο καφές έτσι όπως τον πίνουμε στο μπρίκι χωρίς να φιλτράρεται είναι μια συνήθεια που ξεκίνησε από τους Άραβες», εξηγεί ο κ. Μισεγιάννης. Πράγματι, οι πρώτοι που παρασκεύασαν τέτοιου είδους καφέ ήταν οι Βεδουίνοι της Μέσης Ανατολής, οι οποίοι έβαζαν την χύτρα του καφέ πάνω στην άμμο που κάλυπτε τα κάρβουνα για να τα κρατήσει ανάμενα. Γι’ αυτό και ο σωστός τρόπος για να ψήνεται αυτός ο καφές είναι πάνω στην άμμο (χόβολη).

«Εμείς το μάθαμε επί Τουρκοκρατίας και τον λέγαμε τούρκικο μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 70. Μετά για διαφημιστικούς λόγους, μια ελληνική εταιρεία τυποποίησης σε μια διαφήμισή της σκέφτηκε να προβάλλει τον «ελληνικό» χαρακτήρα του καφέ», προσθέτει. Η διαφήμιση απεύθυνε ερώτηση στον καταναλωτή «Πώς τον λέτε τον καφέ; Εμείς τον λέμε Ελληνικό!» και όχι μόνο κατάφερε να αλλάξει όνομα στον καφέ, αλλά ήταν τόσο πετυχημένη που άρχισαν να τον αποκαλούν «ελληνικό» και σε άλλες χώρες των Βαλκανίων.


Όμως σύμφωνα με τον κ. Μισεγιάννη υπάρχουν και ελληνικές… ιδιαιτερότητες στη κατανάλωσή του. «Οι Έλληνες τον κάνουμε πιο ξανθό σε σχέση με τους Τούρκους ή τους Άραβες, χωρίς αρώματα, πιο συμπυκνωμένο και τον πίνουμε σε μεγαλύτερη ποσότητα ανά φλιτζάνι. Άρα δεν είναι εντελώς άδικο να πεις ότι είναι «ελληνικός». Είναι ο καφές που πίνουν περισσότερο από όλους οι Έλληνες», καταλήγει ο κ. Μισεγιάννης.

Η ιστορία του καφέ στην Ελλάδα

Η ιστορία του καφέ στην Ελλάδα αρχίζει από τα χρόνια της Τουρκοκρατίας. Ιδιαίτερα οι Έλληνες της Κωνσταντινούπολης, της Θεσσαλονίκης και γενικότερα της Βορείου Ελλάδος γνωρίζουν και συνηθίζουν πρώτοι τον καφέ μαζί με τους Τούρκους. Χαρακτηριστικό το γεγονός ότι στην Θεσσαλονίκη τον 17ο αιώνα και σύμφωνα με πηγές υπήρχαν παραπάνω από τριακόσια καφενεία όπου σύχναζαν Έλληνες και Τούρκοι. Στη Αθήνα, τα πρώτα καφενεία εμφανίζονται αργότερα και στην αρχή είναι μικρά με τους περισσότερους θαμώνες τους να είναι Τούρκοι. Με τον καιρό όμως, η πελατεία τους εμπλουτίζεται με Έλληνες και σύμφωνα με τον Παπαδιαμάντη, από το 1760 η συνήθεια του καφέ μεταδίδεται και στην υπόλοιπη Ελλάδα.

Μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα, τα καφενεία έκαναν και τη δουλειά του καφεκόπτη, δηλαδή προμηθεύονταν ακατέργαστο καφέ και αφού τον καβούρδιζαν, τον άλεθαν σε μικρούς χειροκίνητους μύλους. Τα πρώτα ειδικά καταστήματα για τον καφέ, τα Καφεποιεία, που γρήγορα μετονομάστηκαν καφεκοπτεία εμφανίζονται στις αρχές του 20ου αιώνα και ασχολούνται αποκλειστικά με την εισαγωγή, επεξεργασία και πώληση καφέ έτοιμου προς κατανάλωση. Απο τα πρώτα Καφεκοπτεία της Αθήνας είναι ο "Οικος Μπέλκα" στην Πλατεία Δημοτικού Θεάτρου (σημερινή Πλατεία Κοτζιά) και το καφεκοπτείο Ανδρέα Ριζόπουλου στην ίδια περιοχή. Το 1914 ανοίγει το καφεκοπτείο Μισεγιάννη - Μάστορη στην οδό Σκουφά στο Κολωνάκι, ενώ το 1920 ανοίγει το πρώτο καφεκοπτείο Λουμίδη στον Πειραιά.

ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΚΑΦΕΝΕΙΑ

Το πρώτο καφενείο στην Ιταλία έγινε στο Λιβόρνο το 1651 και ο καφές που χρησιμοποιούσε είχε ένα ξεχωριστό καβούρδισμα. Μέχρι το τέλος του αιώνα στην πλατεία του Αγίου Μάρκου δημιουργηθήκαν αρκετά καφενεία., το δημοφιλέστερο της Ευρώπης λειτούργησε το 1720 ονομαζόμενο FLORIAN όπου σύχναζαν όλοι οι επίσημοι της Βενετιάς αλλά και άλλων Ευρωπαϊκών πόλεων ακούγοντας μουσική από ορχήστρα στη Βεράντα και γινόταν συζητήσεις υψηλού επιπέδου από καλλιτέχνες - συγγραφείς όπως Γκαίτε ο λόρδος Βύρωνας, ο Ρουσσώ, ο γνωστός Καζανόβας όπως και αρκετές γυναίκες. Άλλο δημοφιλές καφενείο το καφέ Greco στη Ρώμη οπού ιδιοκτήτης ήταν Έλληνας εξ ου και το Greco. Γνωστοί πελάτες ήταν ο Λίστ, ο Ροσέτι, ο Τοσκάνι.
Τα καφενεία στην Ιταλία έγιναν τόπος συζήτησης ανταλλαγής απόψεων καθημερινότητας τρόπος ζωής.
Πολύ σύντομα άνοιξαν καφενεία σε όλες τις Ευρωπαϊκές πόλεις όπου πλέον έγιναν θεσμός και τίποτα δεν μπορούσε να σταματήσει την έλευση τους, ούτε π.χ. η Μεγάλη επιδημία της Πανώλης το 1665 στο Λονδίνο.
Τον 18 αιώνα υπήρχε μια κάθετη πτώση των πωλήσεων καφέ στην Ευρώπη όπως και παρακμή των καφενείων οπού κράτησε μέχρι τις αρχές του 20 αιώνα
Αιτία ήταν η εισαγωγή του αλκοόλ στα καφενεία, (οι παρενέργειες του προσκαλούσαν άλλο είδος πελατείας) η πώληση τσαγιού και άλλων μη αλκοολούχων ποτών.
Επίσης σπουδαίος λόγος ήταν το άνοιγμα βιβλιοθηκών και διανομή εφημερίδων από άλλες πηγές όπως ακόμη το άνοιγμα όρθιων καφενείων (καντινών) πλησίον εργασιακών χωρών η εντός αυτών.
Στα καφενεία υπεβλήθησαν κανονισμοί που έπρεπε να εφαρμόζονται από την πελατεία για την ομαλή λειτουργία των όπως:

ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΙ ΚΑΦΕΝΕΙΩΝ

• Ευπρόσδεκτοι όλοι οι αριστοκράτες και έμποροι.
• Η συνεύρεση όλων των πελατών μαζί δεν είναι προσβολή.
• Κανένα μέρος του καφενείου δεν πρέπει να χαρακτηρίζεται προνομιακό και ο κάθε ένας να κάθεται εκεί που υπάρχει ελεύθερος χώρος
• Απαγορεύονται τα τυχερά παίγνια
• Εξοικείωση στην οχλαγωγία
• Διατήρηση του καθαρού χώρου.

Στα μέσα του 15ου αιώνα εμφανιστήκαν στην Ευρώπη τα πρώτα CAFE BAR με μηχανή Εσπρέσο.
Από τα πρώτα διάσημα που άνοιξαν ήταν στο Σοχο της Αγγλίας όπως ΜORCA BAR, HEAVEN AND HELL, MACABRE, κ.λ.π.
Ιστορικά ονόματα καφέ οπού πρωτοεμφανίστηκαν σπουδαίοι μουσικοί δημιουργοί με ακούσματα που διαρκούν μέχρι σήμερα.